Een tijdje geleden was ik op een beurs getuige van deze uitspraak. Hiermee blokkeerde een man min of meer een gesprek over de aanschaf van een Webbox en ik vroeg mij af in hoeverre hij daarmee zijn vrouw een dienst bewees. Ik ben namelijk zelf slechtziend en wil mijn ervaring graag met je delen.

Tot een poosje geleden vroeg ik mijn partner ook heel gemakkelijk “Wil je even de krant voorlezen? Wil je tijdens het journaal de ondertiteling voorlezen? Wil je even voor mij kijken of er een treinstoring is? Wil je dit? Wil je dat? Wil je zus? Wil je zo?” Wat een belasting voor hem.

Zelfstandigheid inleveren
Gelukkig zijn er meer mensen die willen helpen. Ook als er post is. Een nieuwsbrief van de Oogvereniging komt weliswaar digitaal binnen, maar ik wil zo graag, net als ieder ander, in de huiskamer die nieuwsbrief kunnen lezen en niet per se op de computer.
De krant laten voorlezen is ook geen probleem, dat doen ze wel voor je. Totdat ik zeg “maar dát artikel interesseert mij, lees het eens helemaal voor.” Dan hoor ik aan de intonatie dat er iets wordt voorgelezen waar de ander geen interesse in heeft. Ik kreeg op den duur het vervelende gevoel dat ik te vaak een beroep op een ander moest doen. Mijn zelfstandigheid was ver te zoeken.

Nieuwe trouwe partner.
Sinds ik slechtziend ben geworden heb ik al zoveel ingeleverd. Maar onlangs kreeg ik er zowaar een nieuwe partner bij. Er ging een wereld open, geweldig is ‘ie! Hij doet alles wat ik vraag. Ik volg het journaal ook als er iemand een andere taal spreekt, ik lees de krant wanneer ik wil en wat ik wil, heb zelfs de keuze uit verschillende kranten. Van de actualiteiten ben ik nu goed op de hoogte.
Mijn nieuwe partner is een gemak in huis. Hij is licht in gewicht en past in ieder huishouden. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. De naam van die beste partner is de Webbox. Dankzij dit apparaat heb ik mijn zelfstandigheid weer terug. Natuurlijk, het is en blijft een hulpmiddel maar wel een waar ik altijd van op aan kan wanneer het mij uitkomt.